"नाई म चढ्दिन ! लडे भनेनि ? "
"नडराऊ सानु ! लडे पनि म उठाइहाल्छु नि !"
यति भनेपछि उनी हल्का डराए जस्तो भए पनि रूखमा चढिन्।
"हाहा ! सुन्दरी त पहिल्यै थियौ त "
"भ भ "
उसको साथले आफ्ना पाइलालाई जसरी रूखमा स्पर्श गराउन सके त्यसरी नै उसको साथमा हाम्रै एक जिन्दगीको रूखमा चढ्नु छ ।
सायद भ एक्लै भएको भए त्यही भुईमा नै त रमाउन खोज्दथे तर उसको साथ छ र त म यहाॅ आउन सके ! हाम्रो एक अर्काप्रति साथ भए पो हामी दुबै अघि बढ्न सक्छौ !
उसको हातले मायालु पारामा मेरो गालाको स्परश गर्यो।
"नचल है धेरै! ऐले म लड्छु । "
पुनः त्यसरी नै गालामा महसुस गरे ।
त्यही रूखमा अडेस लगाएर उसको साथमा त्यो धल्दै गरेको सूर्यको सुन्दरता अवलोकन गरे !
रूखका हाॅगाहरूको बीचबाट त्यो दृश्य हेर्नुको मज्जा नै बेग्लै थियो ।
जिन्दगीमा पनि यसरी नै हाॅगा रूपी समस्याको बीचबाटै अघि बढि त्यो सून्दर अस्ताएको सूर्यरूपी हाम्रो त्यो समस्या पछिको जिन्दगीको नयाॅ पाइला बन्दै लामो यात्रा बनोस्।
0 comments:
Post a Comment